Имало едно време
едно щастливо момиче...
Бяло като мляко,
чисто като роса.
Играело с куклите на двора
и не разбирало, че
ужасно грозен е животът.
Времето летяло, и момичето растяло.
Разбрало някои неща,
които наранили детската душа.
Усмивката била
заменена със сълзи,
милите думи с груби и нечисти,
птиците красиви
с демони ужасни.
След всичко това
момичето се променило.
вече нямало надежди,
нямало какво да завещае на Света
.
Няма коментари:
Публикуване на коментар